کیست استخوان و انواع آن یکی از موضوعاتی است که قصد داریم درباره آن اطلاعاتی در این مقاله برای شما شرح دهیم. کیست استخوان در واقع حفره ای است که با مایع انباشته شده و در بافت استخوانی شکل می‌گبرد و هرگز به بافت استخوانی تبدیل نمی‌شود. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره علائم و انواع کیست استخوان تا انتهای این مقاله همراه ما باشید.
کیست استخوان چیست؟
کیست استخوان یک تومور خوش خیم محسوب شده و اگر بخواهیم به طور ساده آن را شرح دهیم یک حفره است که در داخل استخوان تشکیل شده و داخل آن از یک مایع کاهی رنگ پر شده است. آمار ابتلا کودکان و نوجوانان به کیست های استخوانی بیشتر از سایر گروه های سنی بوده و بیشتر در سنین زیر بیست سال دیده می‌شود. کیست استخوان در اغلب موارد در بالای استخوان بازو یا ران به وجود می‌آید ولی در برخی موارد نیز در لگن، استخوان تالوس یا پاشنه هم دیده می‌شود.
انواع کیست های استخوانی
کیست های استخوانی انواع مختلفی دارد که در زیر به معرفی آن ها می‌پردازیم:
کیست نقص قشر فیبری
یکی از ضایعه های کیستیک که در بافت استخوانی رخ می‌دهد، مرتبط با نقایص قشر فیبری می‌باشد. این کیست خوش خیم محسوب شده و در مورد آن جای نیست. این نوع از کیست استخوانی در قشر استخوان یا لبه ی خارجی آن به وجود آمده و بیشتر در اندام های تحتانی به وجود می‌آید.
فیبروم های غیر مولد
فیبروم غیر استخوانی یا NOF هسته استخوان یا قسمت میانی بوده که موفق به تبدیل بافت استخوانی نشده است. این کیست استخوانی دارای ساختاری فیبری بوده و در دسته کیست های استخوانی کم علامت قرار می‌گیرد. بیشتر مبتلایان به این نوع از کیست هیچ احساس دردی تجربه نمی‌کنند. کیست های غیر مولد همان طور که از نامشان پیداست خوش خیم بوده و اغلب در رده سنی کودکان دیده می‌شود. این کیست معمولا در در اندام تحتانی یا لگن رشد کرده و بیشتر در کودکان 5 تا 15 ساله دیده می‌شود.
کیست تک اتاقی
کیست استخوانی تک اتاقی در بیشتر موارد نزدیک صفحه رشد و استخوان بازو مشاهده می‌شود. این کیست در بیشتر موارد نیاز به درمان نداشته و به مرور زمان کوچک شده و از بین می‌رود. در اغلب موارد کیست تک اتاقی تنها در کودکان در حال رشد به وجود می‌آید.
کیست آنوریسمال
کیست استخوانی آنوریسمال کیستی پر از خون و مایع استخوان است که در گروه سنی نوجوانان شایع تر بوده و کمتر در بزرگسالان دیده می‌شود. به علت این که کیست آنوریسمال ،ضایعه استخوانی واکنشی بوده، بنابراین همراه با تورم و درد همراه بوده و با این علائم خود را در این ناحیه نشان می‌دهد. کیست های آنوریسمال معمولا با نمونه برداری و سی تی اسکن تشخیص داده می‌شود.
علائم کیست استخوان
در بیشتر موارد این کیست ها علامتی ندارند و می‌توانند استخوان را منبسط و ضعیف کند. استخوانی که در توسط کیست ضعیف شده باشد، می‌تواند تنها با یک آسیب جزئی بشکند که به این نوع از شکستگی، شکستگی پاتولوژیک گفته می‌شود. در صورت شکستگی استخوان با علائم دیگری مانند درد، ورم، کبودی، رنگ پریدگی پوست نواحی استخوان و یا مفصل، خم و کج شدن استخوان مربوطه می‌باشد. گاهی اوقات به علت وجود کیست، دیواره استخوان بسیار نازک شده و ممکن است در حین فعالیت بدنی یا راه رفتن برای فرد درد ایجاد شود.
تشخیص کیست استخوان
در اغلب موارد پزشک برای تشخیص کیست استخوان آزمایش های تصویربرداری از همه مهمتر اشعه ایکس را تجویز می‌کند. اشعه ایکس تصاویر واضحی از ساختارهای متراکم مانند استخوان را نشان می‌دهد. در موارد خاص برای ارائه تصاویر دقیق تر از کیست، اسکن تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) یا توموگرافی کامپیوتری (CT) تجویز می‌شود. اگر با انجام این آزمایشات پزشک به نتیجه ی مورد نظر خود نرسد ممکن است با بیوپسی، نمونه ای از مایع درون کیست گرفته شده و در زیر میکروسکوپ بررسی شود. برای معاینه و تشخیص کیست استخوان حتما به بهترین متخصص ارتوپد تهران مراجعه کنید.
درمان کیست های استخوانی
روش های متعددی برای درمان کیست های استخوانی وجود دارد که پزشک عوامل متعددی مانند اندازه کیست، استحکام استخوان و سطح فعالیت فرد را مورد بررسی قرار داده و بهترین روش درمانی را انتخاب می‌کند. اغلب کیست های استخوانی با گذشت زمان و طی بازه ی زمانی 6 ماهه برطرف می‌شوند. اگر کیست بزرگتر شود یا در مکانی باشد که ممکن است باعث شکستگی شود، پزشک روش جراحی را برای درمان انجام می‌دهد. در زیر روش هایی که پزشک برای جراحی مورد استفاده قرار می‌دهد را بیان می‌کنیم.
- آسپیراسیون و تزریق: در این روش پزشک برای تخلیه کردن مایع سوزن هایی را داخل کیست کرده و موادی به کیست تزریق می‌کند تا احتمال بازگشت کیست کاهش پیدا کند. گاهی اوقات، یک سری تزریق در طول چند ماه انجام می‌شود.
- کورتاژ و پیوند استخوان: در این روش کیست آسپیره شده و سپس از استخوان خارج می‌شود. پس از کورتاژ ممکن است پزشک سوراخ را با پیوند استخوان پر کند. این استخوان از یک اهداکننده (آلوگرافت) یا از استخوان دیگری در بدن فرد (اتوگرافت) گرفته می‌شود. در مواردی ممکن است پزشک از مخلوط سیمان استخوان برای پرکردن سوراخ استفاده کند.
بعد از درمان معمولا چند ماه طول می‌کشد تا استخوان بهبود یابد. احتمال دارد پزشک به شما توصیه کند برای مدتی از انجام فعالیت های ورزشی که می‌توانند باعث آسیب به استخوان شوند، اجتناب کنید. همچنین ممکن است به مدت چند سال به صورت منظم از استخوان عکس برداری کنید تا روند بهبودی آن مورد بررسی قرار گیرد.
متخصص ارتوپدی و تورماتولوژی و آسیب های ورزشی
فلوشیپ جراحی تومورهای استخوانی و عضلانی
عضو انجمن بین الملی حفظ اندام امریکا و اروپا ( ISOLS )
عضو انجمن جراحان ارتوپدی ایران ( IOA )
استاد یار دانشگاه
۰ دیدگاه